Er was een vrouw
die bang was te vergeten,
haar naam niet meer te weten
en wie ze liefde.
Wie ze lust
en wie gekust
of hoe het leven werkt.
Er bleef een vrouw onopgemerkt
en de tijd begon te dringen
als een man met geldingsdrank.
Er was een vrouw
die desondanks
herinnering wilde maken,
vrienden
en een naam het liefst.
Voor als ze de vaardigheid verliest,
haar waardigheid verliest
en verloren zou geraken,
maar dan hooguit
in haar eigen hoofd.
Zichzelf de eeuwigheid beloofd.
Nooit worden vergeten.
Ik zal heten.
Yanaika Zomer