Woorden schieten nooit te kort
Ik houd van taal, ik kan er niks aan doen. Vloeiende volzinnen, stomme woordgrapjes, de poëzie van een verkeerd geplaatste komma, daar word ik vrolijk van.
Tussen mijn eerste geschreven woord – ‘opa’, ik weet het nog precies – en mijn eerste woorden als tekstschrijver, zat ruim dertig jaar. Die tijd had ik nodig om van mijn hobby mijn vak te durven maken. Ik geef het toe, zonder deadline ben ik nergens.
Ik combineer mijn liefde voor woorden met de liefde voor drie mannen. Eén grote en twee kleine. En met combineren bedoel ik eeuwig zoeken naar de juiste balans. Maar gezellig is het wel.
Als ik niet voor anderen schrijf, schrijf ik poëzie, blogs en aan een roman. Op mijn blog deel ik gedichten, af en toe een kort verhaal en opiniestukken.
In mijn schaarse vrije tijd vecht ik tegen een eeuwige leesschuld, ren ik af en toe een rondje door de Helderse duinen of maak mijn hoofd leeg tijdens een kickbokstraining. Even geen woorden. Daarna ben ik weer fris en vol nieuwe verhalen.