Ze is zo’n vrouw die haar jasje
over haar schouders draagt
zonder dat hij afglijdt.
Handen uit de mouwen,
maar dan aan de verkeerde kant.
Nooit haar clutch kwijt
of haar koffie om te gaan.
(#geenfilter.)
Zo veel schoenen opgestuurd gekregen
dat ze ernaast ging lopen.
Maar dat zou ik ook doen
als ik in haar Manolo’s stond.
Haar ronde kont
zo gedraaid
dat we ook haar ogen kunnen zien.
En dat haar wimperserum werkt.
Ongemerkt,
want ze maakt geen reclame.
Ze ontbijt met frambozen
in een gratis bed
en haar borsten zijn toevallig.
Maar als ik bevallig
jam op mijn tieten van mijn boterham,
dan mag dat niet op Instagram,
want dat wil niemand. Zien.
Ze is een virus
dat leugens verspreidt
over wat we moeten willen.
Haar over een gegeven paard heen tillen
en dat übercute shirtje van Chloé.
Het staat haar ook nog, Godverdé.
Misschien als ik afval
en mijn salaris is gestort,
dat ik ook zoiets zou kunnen dragen.
Zo quasi in mijn high waist jeans,
een French tuck
en mijn haar in lagen.
Zoals zij.
Maar dan natuurlijk in mijn eigen stijl.