Als de nachten vallen
er steevast doden
lastig in mijn slaap.
Denk ik.
Maar liever geloof ik
dat de man aan mijn voeteneind
mijn eigen geest is
(die op hol slaat
als de dagen me uit,
de uren me over)
en niet één die mijn nachtlamp
aanziet voor het licht.
Tunnelvisie.
Waanzin stelt gerust
als je bang bent
dat er hiernanogmaals iets is,
terwijl je in hemelsnaam
alleen maar een beetje
vredig in wil slapen.