Amber van Esphen is high-class escort bij één van de hoogst aangeschreven escortbureaus van Nederland. De afgelopen zeven jaar – en inmiddels richting acht – schreef ze columns voor LINDA. over het leven van een duurbetaald meisje van plezier. 95 van die columns, waaronder enkele nog niet eerder gepubliceerde, zijn nu gebundeld en liggen vanaf 16 juni in de winkel.
Amber is niet haar echte naam. Het is de naam waaronder ze werkt en schrijft. Een pseudoniem en een rol. “Amber is in principe elke vrouw die klanten willen dat ik ben. Wil je me als een meisje? Doen we dat. Ben ik een dame met een parelsnoer? U vraagt wij draaien. En als jij dat toevallig leuk vindt, draag ik blauwe nagellak met een omgekeerd baseballpetje. De klanten waar ik mee te maken heb, zijn mannen met geld. Oud geld, nieuw geld, heel snel rijk geworden of hard gewerkt. Daar zit verschil in. Maar die mannen hebben hoe dan ook wensen en ze zijn bereid 300 euro per uur neer te leggen voor je hele ziel en zaligheid.”
Kassa
En dus geeft Amber ze het uur, de avond of zelfs de weken van hun leven. Want als high class escort ben je er niet alleen voor een avondje wellust. Soms ben je de welingelichte tafeldame voor een zakendiner in Bangkok, soms mag je mee winkelen in New York en soms wordt je ingevlogen om een vaste klant te vergezellen op een reis naar Bali. “Ik ben altijd wat voorzichtig om me hierover uit te spreken, maar om high class escort te kunnen zijn, moet je meer kunnen dan mensen soms denken. Ik spreek mijn talen, volg het nieuws en heb een brede algemene kennis. Je moet een gesprek kunnen voeren en meegaand kunnen zijn, maar ook assertief als mannen te veel van je willen.”
Meegaand betekent dat je er in principe bent voor de wensen van die klant. Of je die nou wel of niet aantrekkelijk vindt, wel of niet aardig en of hij nou eerst uren wil praten of gelijk een speeltje in zijn bips. “Als je vanmiddag boodschappen gaat doen, kijk dan even naar de rij en stel je voor dat zo direct naar bed moet met de voorste man. Zo is het een beetje. Je krijgt een korte beschrijving van je bureau, bij vaste klanten is er wat meer informatie, en dan ga je erheen. Wat er achter de deur staat, daar moet je het mee doen.”
Schrijven
Amber begon 16 jaar geleden met dinnerdaten om haar studie te bekostigen. Ze was gezelschapsdame voor zowel mannen als vrouwen. Toen een klant haar vroeg of ze ook met hem naar bed wilde, zwichtte ze voor het geld. Zonder enige spijt achteraf, wist ze dat ze dat vaker zou kunnen, maar dan goed. Ze meldde zich aan bij twee chique bureaus en kwam uiteindelijk in de positie dat ze kon kiezen voor de beste. “Werken is vrijheid. Geld biedt ruimte om dingen te doen. Mogelijkheden. En natuurlijk, een keer een designertas kopen is heel leuk, maar als je er acht hebt gaat de charme er wel af. Ik kan de wereld zien en op mijn 50e stoppen met werken om lekker te gaan schrijven. En zonder dat geld had ik waarschijnlijk ook nooit voor LINDA. kunnen schrijven.”
Amber begon met haar columns onder begeleiding van een bekende Nederlandse auteur. “Ik had een klant die me regelmatig voor langere tijd boekte en daarvoor moest ik heel veel reizen. Ik zat urenlang op vliegvelden te wachten op vertraagde vluchten en tranfers. Als ik dan bij hem was, moest hij ook nog heel vaak werken. Ik verveelde me. ‘Nou, dit is dus mijn leven’, dacht ik. Dan kun je heel lang klagen dat je geen kansen in je leven hebt gehad of niet de opleiding hebt gedaan die je graag gewild had, maar je kunt er ook wat aan doen. Bovendien wist ik dat ik niet tot mijn 65e als escort kon blijven werken. Ik besloot dat ik weer een opleiding wilde gaan doen. Iets met schrijven, want dat had ik altijd leuk gevonden. Maar ja, elke week in een klasje verschijnen was natuurlijk niet te combineren met een leven waarin je rond de wereld vliegt. Ik benaderde daarom een bekende schrijver met de vraag om privéles. Hij liet me weten alleen getalenteerde mensen te begeleiden en vroeg me wat op te sturen. Een paar columns over dagelijkse dingen. Later aan de koffie zei hij ‘Je columns zijn flut, maar ik zie wel dat je talent hebt’. Toen zijn we aan de gang gegaan.”
Goud
Het leidde tot stukken die onder zijn begeleiding steeds beter werden. “Maar ik schreef over je schenen stoten tegen een rollator in de supermarkt en over mijn dode cavia. Mijn coach vroeg me eens over iets anders te schrijven. Iets dat me echt aan het hart ging. Daarop besloot ik hem in vertrouwen te nemen over mijn werk.” Amber lacht. “Zijn mond viel open van verbazing. ‘Je zit op een pot met goud!’ zei hij. Onder zijn toezicht heb ik toen vijf columns geschreven en opgestuurd naar drie bladen in de hoop dat er één was die er wat in zag.” Opnieuw kon Amber kiezen.
Dubbelleven
Elke maand lezen LINDA.lezeressen (en vast een hele hoop mannelijke lezers) met Amber mee over zakenmannen met halfzachte piemels, oesters eten in Hong Kong, overspelige BN-ers en onverwacht lieve of heel aantrekkelijke klanten. En daarmee over de vrijheid die Amber voor zichzelf kan kopen. De columns zijn licht geschreven, vaak met een knipoog en Amber maakt dankbaar gebruik van de bijzondere (en soms bijzonder onaangename) karakters die haar revue passeren. Maar soms tikt ze even de zelfkant aan. Amber leidt een dubbelleven. De meeste mensen in haar privé-omgeving weten niet dat zij escort-dame is én de schrijver van die veelbesproken column in LINDA. “Ik werk hard en betaal belasting, ik ben vriendelijk voor andere mensen, netjes ook en als ik klaar ben met werken is iedereen blij. Ik denk dat ik een goed mens ben. Maar ik ben goede vriendinnen kwijt geraakt door te vertellen wat ik doe. Eén gooide mijn verhaal zelfs op straat. Ik ontmoet wel eens leuke vrouwen, maar als het lijkt te klikken vraag ik me altijd af hoe het verder moet. Wie denkt ze dat ik ben? Wie mag ik zijn? Kan ik vertellen wat ik doe? Bij dates doe ik dat vrij snel, want je kunt niet na een half jaar nog tegen een man zeggen dat je eigenlijk ook seks hebt met anderen. De meeste mannen kunnen daar niet tegen. Het schaadt hun ego. Zelfs klanten zeggen het wel eens. Ze vinden het ontzettend geil, een hoer in een kanten setje, maar hun eigen vrouw zouden ze zo niet willen zien. Eén nieuwe liefde liet me weten dat hij nog liever had dat ik wapens smokkelde of drugs verkocht aan kinderen dan dit.”
Dankbaar
Amber houdt haar leven als Amber zo veel mogelijk geheim. Die prijs betaalt ze om uiteindelijk precies te doen wat ze zelf wil. Maar het risico op ontmaskering ligt altijd op de loer. Mijn ouders wonen in een klein dorpje, een andere generatie… Ze zouden het niet begrijpen. Het verdriet dat hun dochter dit werk doet en de roddels in het dorp wil ik ze echt besparen. Als je me graag wil ontmaskeren, als je daar echt heel blij van wordt, ga je gang. Maar kom je aan mijn ouders, dan maak je me boos.”
Nog een paar jaar. Een paar jaar dure hotels en gekke toeristen. Een paar jaar dankbare oudere heren en arrogante ballen met sigaren. Een paar jaar spanning en avontuur. Dan houdt de vrouw achter Amber het voor gezien. Met meer levenservaring dan twintig van haar klanten bij elkaar, een bankrekening die daar eer aan doet en de wereld aan haar voeten. “Ik ben Amber heel dankbaar voor wat ze me heeft gebracht.”
Amber. Belevenissen van een high-class escortdame wordt uitgegeven door Uitgeverij Kosmos en is verkrijgbaar vanaf 16 juni.
Dit artikel verscheen eerder in Vrij, zaterdagbijlage van het Noordhollands Dagblad.