Ik zou zo graag nog op een dag
een boek hebben geschreven.
Om mijn woorden uit te geven,
voor de schoonheid en de troost.
Aan anderen die ze zochten,
maar gewoon niet konden vinden,
terwijl ik er nooit om zit verlegen.
Ik zou zorgvuldig woorden wegen
om zin te geven aan de loosheid.
Schrijf ik alles toe aan eeuwigheid,
aan zwarte inkt op wit papier.
En blijf ik altijd hier.
Want als ik op een dag,
zoals de vrouwen vóór mij,
niet meer voor mezelf kan spreken,
dan weet ik dat ik alles heb gezegd.
(Voor de zekerheid: ik hou van jou.)
En wie ik ben, voordat ik het vergeet
op schrift is vastgelegd.
Yanaika Zomer