Gisterenavond dacht ik
dat ik Harry Mulisch zag
fietsen in een ribcord broek.
Bij elke trap een stukje enkel bloot
en zijn haar verwilderd door de elementen.
Ik weet heus wel dat het aan mijn ogen lag
(en misschien het zwarte licht).
Mul isch al een tijdje dood.
Maar misschien dat hij in mij
ook een schrijver had herkend en
vandaag over mij dicht.
Yanaika Zomer